Geçen gün okul çıkışı bindiğim otobüsün karşılıklı dörtlü koltuğunda 11 yaş civarı dört çocuk oturmaktaydı. Okuldan çıkmışlar belki de arkadaşlarının evine gidiyorlardı. Dikkatimi çekme sebepleri ise kıpır kıpır ve neşe dolu olmalarıydı. Ne ekonomik kriz ne gelecek kaygısı tek düşündükleri oyun ve eğlence....Önce kendi aralarında otobüsün camını açma ve sanki bu yasak bir şeymiş büyükler kızar tavrıyla bir diğerinin camı açanı uyarmasıyla başladılar. Sonra taş-kağıt-makas oynadılar. Daha sonra ise bana küçükken bile saçma gelen kulak-çene vb yerlerini tutup sona kalanınsa oyunda "top" olduğu bir şey oynamaya başladılar(anlayan varsa anlatsın). İşte bu noktada "top" kalacak çocuk(en sevimlisi) kendi "top"luğunu bana aktardı ben de güldüm tabi, ama çocuk işte mantığıyla değil küçükken de olsa gülerdim bu durumda. Onların sayesinde aklıma 12 yaşlarımda iken okul çıkışında servisin arkasından arkadaki arabalara el sallayıp dil çıkarmalarımız geldi, bir an önce servis kalksın diye sabırsızlanırdık özellikle de neden hatırlamıyorum ama cuma günleri...
Otobüste bir de sürekli geldiklerini sanan bir tanesi ayağa kalkıp duruyor bir di
ğeri de ona oturmasını söylüyordu gelmedik 4.levent'e diye. Zaten bu noktadan sonra ben de dahil oldum bu 4lüye. Kararsız kaldıkları an dayanamadım gelmedik daha dedim, söylerim size bunun üstüne yerinde duramayanı, arkadaşlarının arasına sıkışıp bana yerini verdi ve eğlencemiz başladı. Önce en sevimlisi ayaktaki bir itülüye "abi abi ben seni bir yerden tanıyorum adın ne aağbii?" diye sordu neden bilmiyorum bunun üzerine çocuk korktu heralde cevap vermeden arkasını döndü bir hışımla (tövbe estağfurullah tavrı vardı, ruhu 80 civarındaydı sanki, bir de hemen büyümeliyim çocukları vardır ya onlardandır belki de küçükken). Sonra başta anlattığım anlamsız ama bu yolculuğu eğlenceli kılan oyunda önce bu itülüyü, sonra da yanındaki kızı "top" yaptılar, biz 5imiz koptuk gerçi otobüstekiler anlamıyordu ama bu da neşemize neşe kattı...
ğeri de ona oturmasını söylüyordu gelmedik 4.levent'e diye. Zaten bu noktadan sonra ben de dahil oldum bu 4lüye. Kararsız kaldıkları an dayanamadım gelmedik daha dedim, söylerim size bunun üstüne yerinde duramayanı, arkadaşlarının arasına sıkışıp bana yerini verdi ve eğlencemiz başladı. Önce en sevimlisi ayaktaki bir itülüye "abi abi ben seni bir yerden tanıyorum adın ne aağbii?" diye sordu neden bilmiyorum bunun üzerine çocuk korktu heralde cevap vermeden arkasını döndü bir hışımla (tövbe estağfurullah tavrı vardı, ruhu 80 civarındaydı sanki, bir de hemen büyümeliyim çocukları vardır ya onlardandır belki de küçükken). Sonra başta anlattığım anlamsız ama bu yolculuğu eğlenceli kılan oyunda önce bu itülüyü, sonra da yanındaki kızı "top" yaptılar, biz 5imiz koptuk gerçi otobüstekiler anlamıyordu ama bu da neşemize neşe kattı...Neyse böyle kısa bir mutluluk yaşadım geçen gün okul çıkışı otobüse sığışma trafiği içinde ve aklıma geldi çocukluğum... Lojman bahçesinde oynanan saklambaçlar, istoplar, otlarla sahte yemekler ve dolmalar yapmalar... Mahallede elverdavulzurna(nasıl özlemişim favori oyunumdu) ya da ortadasıçan oynarken gelen arabalar ve bizim onları takmayışımız.... Güzeldi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder