4 Aralık 2008 Perşembe

Kara Kitap

Sonunda Orhan Pamuk'un 1985-1989 yılları arasında yazıp, 1990 yılında yayınladığı Kara Kitap adlı romanı bitirdim. Zaman zaman çok zevk alıp kendimi bile şaşırtan bir hızla okudum, zaman zaman da okurken sıkıntıdan uykum gelmeye başlayıp atlaya atlaya bir şey anlamadan okudum ama sonunda bitirdim. Şimdi de kitapta hoşuma giden cümleleri buraya yazayım kalıcı olsun dedim :)

Şimdi baktığımda daha sonra bu kendi olmaya çalışma çabaları insanı bunaltıyor, buraya yazarken sıkıldığımı itiraf etmeliyim, ama ilk okuduğumda çok hoşuma gitmişti...

Kitabın birinci kısmının 16. bölümü "Kendim Olmalıyım"dan:

"Kendim olmazsam onların olmamı istedikleri biri oluyorum ve onların olmamı istedikleri o insana hiç katlanamıyorum ve onların olmamı istedikleri o dayanılmaz kişi olacağıma hiçbir şey olmayayım ya da hiç olmayayım daha iyi, diye düşünüyorum."

"İnşallah bir gün başarılı olacak"
"Çok çalıştı ve yıllar sonra başarılı oldu, diye gördükleri kişi oluyorum ve daha kötüsü, ben de kendimi başka türlü göremediğim için, bu hiç sevemediğim kişilik etimin üstüne çirkin bir deri gibi yapışıyor."

Kitabın birinci kısmının 17. bölümü "Beni Tanıdınız mı?"dan:

"Böylece hayatımın ilk yarısını bir başkası olmak istediğim için kendim olamadan, ikinci yarısını da kendim olamadığım yıllar için pişman olduğum için bir başkası olarak geçirecektim."

"Hiç kimsenin kendisi olamayacağını bir daha hiç unutulmayacak kesin bir bilgi gibi öğrenmiştim artık"


Kitabın ikinci kısmının 7. bölümü "Harflerin Esrarı ve Esrarın Kaybı"ndan:

"Allah'ın asıl niteliğinin bir 'gizli hazine', bir 'kanz-i mahfi', bir esrar olduğuna ilişkin sayfalarca yazı okudu. Bütün sorun bu esrara ulaşabilmenin yolunu bulmaktı. Bütün sorun esrarın her yerde, her şeyde, her nesnede, her insanda görüldüğünü kavramaktı. Dünya bir ipuçları deniziydi; her damlasında arkasındaki esrara varacak bir tuz tadı vardı. "

Kitabın ikinci kısmının 16. bölümü "Şehzadenin Hikayesi"nden:

"İnsanların en büyük zevki, öteki insanları kendilerine benzetmek,"

"Acıklı ve sefil ve zavallı olalara acıdığı için etkilenir insan,"

"Sıradan ve özelliksiz olanlardan, biz de sonunda onlarla birlikte sıradan ve özelliksiz olmaya başladığımız için etkileniriz,"

"Bir kişilikleri olanlardan, saygıyı hak edenlerden de, farkında olmadan onları taklit etmeye başladığımız için etkileniriz."

"Başkalarının hikayeleriyle mutlu olabilen bütün milletler yıkılmaya, yok olmaya, unutulmaya mahkumdular."

1 yorum:

MARTI dedi ki...

Ben de aynı cümleleri not etmiştim! 10 yılı geçti okuyalı kitabı ama hala hatırlıyorum Galip'i, Rüya'yı, Cemal'i..