Zaman zaman telekomcu olup da türkçe ya da ingilizce blog yazan var mı diye "blog search"te aratıyorum, geçende buldum bir tane ve bir yazısını okuyunca düşünceler geldi aklıma burada paylaşayım dedim:
"Kuyu
Herkes birbirinin kuyusunu kazma peşinde, hem öğrenciler, hem akademisyenler. Kimsenin kimseyi dinlediği, kimsenin kimseyi anladığı; kimsenin ötekiyle yalnızlığını paylaştığı yok. Kimse yaşamıyor bu okulda.
Herkes ölmüş, kimse farkında değil. Kusmamak için zor tutuyorum kendimi, çok sıkıldım buralardan. Aslında her yerden."
Eminim ki herkes için düşünmüyordur böyle, kızdırmıştır birileri diye tahmin ediyorum, benim de zaman zaman sinirlenip garip garip yazılarım olmuştur burda, o anda sinirlenip ya da daldan dala atlayarak aklıma canımı sıkan bir şeylerin gelmesiyle... Artık biraz sakinleştim mezun oluyorum diye sanırm :)
Bence ilk seneden sonra yavaş yavaş farketmeden geliyor böyle duygular, 3te ise daha yoğun şekilde hissediyorsun yerleştiğini, belki de sistemden kaynaklanıyor, şimdi bilemiyorum çünkü bu sistemin içindeyim... Mezun olmaya doğru biraz kayboluyor gerçi güzel günler hatırlanıyor, ama gene de canım istemiyor devam etmek öğrenciliğe, sanırım sistemi suçlayarak ilk senelerde düşündüğümün aksine....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder